با مشخص شدن ترکیب وزیران پیشنهادی احمدی نژاد برای حضور در دولت دهم ، به زودی شاهد تصمیم نمایندگان درخصوص این افراد خواهیم بود.

در نوشتار حاضر کوشیده شده است مختصر و مفید ، به وضعیت "فعلی" این افراد در میان نمایندگان مجلس پرداخته شود .بدیهی است این گمانه زنی ها می تواند تحت تأثیر لابی های روزهای حساس آینده ، تا جلسه رأی اعتماد دستخوش تغییراتی شود.

سوسن کشاورز ، وزارت آموزش و پرورش

در رزومه اعلام شده خانم کشاورز ، تنها سابقه اجرایی وی ، ریاست سازمان آموزش و پرورش استثنایی به چشم می خورد و این نگرانی را پدیدار می کند که آیا اولین زن معرفی شده برای وزارت آموزش و پرورش که همواره دریایی از مشکلات و بحران ها را در دل خود دارد ، از توانمندی و تجربه کافی برای اداره این مجموعه عریض و طویل برخوردار است؟
از این رو ، تا این لحظه واکنش خوبی از سوی مجلس نسبت به او وجود نداشته است به ویژه ان که درباره کارنامه مدیریتی اش در آموزش و پرورش استثنایی ، ابهاماتی وجود دارد.

رضا تقی پور ؛ وزارت ارتباطات

کارنامه تقی پور ، کاملاً مرتبط با حوزه ماری جدیدش هست؛ او از سال 1369 مدیریت صنایع امنیت مخابرات، صنایع الکترونیک و صنایع مخابرات ایران را عهده دار بوده است و کارشناس ارشد مهندسی صنایع است.
با این حال ، با توجه به این که چندان در عرصه سیاست برای مجلسیان شناخته شده نیست ، باید منتظر ارائه برنامه هایش ماند تا مجلس به برنامه هایش و نه به خودش رأی دهد.
البته ، همین اندازه که سلیمانی از صدر وزارت ارتباطات کنار می رود ، اهالی اینترنت که 4 سال کندی و قطعی و بی سامانی را در این عرصه شاهد بودند ، خدا را شکر کنند و آرزو نمایند که وزیر جدید ، مانند قبلی نباشد و وضعیت اینترنت در ایران لااقل مانند همین کشورهای جهان سومی دور و اطرافمان شود و زیاده بر آن پیشکش!

حیدر مصلی ، وزارت اطلاعات

با توجه به این که انتخاب وزیر اطلاعات با نظر مساعد مقامات ارشد نظام و نه فقط با تصمیم رئیس جمهور صورت می گیرد ، رأی آوردن مصلحی قطعی به نظر می رسد هر چند که بعضی نمایندگان این انتقاد را دارند که او سابقه امنیتی ندارد.

سید شمس‌الدین حسینی؛ وزارت اقتصاد و دارایی

تحصیلات حسینی با مسوولیتی که در دولت دارد ، همخوانی دارد ؛ او دکترای اقتصاد است و بیش از یک سال تجربه کاری در رأس وزارت امور اقتصادی و دارایی را در کارنامه اش دارد.
با توجه به رابطه خوب او و مجلس ، رأی بالای حسینی در جلسه رأی اعتماد ، قابل انتظار است. او سال گذشته از همین مجلس رأی خوبی گرفت.

منوچهر متکی؛ وزارت امور خارجه

متکی از اولین دوره مجلس شورای اسلامی که عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی بود تا کنون ، اختصاصاً در عرصه سیاست خارجی فعالیت کرده و لذا بی هیچ مبالغه ای از مجرب ترین دیپلمات های حال حاضر است.

نمایندگی دوره اول و هفتم مجلس شورای اسلامی(با عضویت در کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی)، معاونت ارتباطات سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، سفارت جمهوری اسلامی ایران در ترکیه و ژاپن، معاونت حقوقی، کنسولی و امور مجلس ، معاونت امور بین‌الملل و نهایتاً وزارت امور خارجه کارنامه مدیریتی او را که همیشه لبخندی بر لب دارد ، قابل توجه کرده است.
بی گمان اگر در جهار سال گذشته ، فردی غیرآشنا به ادبیات و اصول دیپلماتیک در صدر وزارت خارجه بود ، تنش های بین المللی برای کشورمان ، بسیار بیشتر و پرهزینه تر بود.

متکی ، مردی که به اقتضای مسوولیتش در سیاست خارجی کشور ، زیاد وارد جنجال های داخلی نمی شود ، روابط مناسبی با مجلسی ها دارد و علاوه بر آن ، مقامات ارشد نظام نیز بر ادامه کار وی در مقام وزارت خارجه ، تاکید دارند و از این رو ، انتظار می رود با رأی بالایی از بهارستان به ساختمان شماره 2 وزارت خارجه در 30 تیر برگردد.

مرضیه وحید دستجردی: وزارت بهداشت

او دارای بورد تخصصی زنان است و در روزمه اعلامی اش سابقه مدیریتی دیده نمی شود و تنها عضو چند شورا مانند شورای عالی نظام پزشکی و شورای آموزش پزشکی و ... دیده می شود و به علاوه در دوره های چهارم و پنجم ، نماینده مجلس بوده است.

از این گذشته ، با توجه به نظر مساعدنمایندگان بر روی باقری لنکرانی ، وزیر بهداشت دولت نهم و ابهاماتی که در خصوص حذف ناگهانی وی موجود دارد ، مجلسی ها چندان از معرفی دستجردی راضی نیستند ولی با توجه به این که فردی شناخته شده است ، احتمال رأی آوردنش زیاد است.
به علاوه ، از انجا که احتمال رأی آوردن خانم ها آجرلو و کشاورز ، اندک است به نظر می رسد مجلسی ها به دستجردی رأی دهند تا متهم به این نشوند که زن ستیز بوده اند.

جالب اینجاست که احمدی نژاد در جریان رقابت های انتخاباتی اش ، از لنکرانی به عنوان وزیر نخبه کابینه اش یاد می کرد و حالا باید پرسید آیا به نظرش خانم دستجردی نخبه تر از لنکرانی است؟!

محمد عباسی ؛ وزارت تعاون

وزیر بی سر و صدایی که رأی هم می آورد به وِیژه آن که نمایندگان مجلس عملکرد او در دولت نهم را مثبت می دانند.

صادق خلیلیان ؛ وزارت جهاد کشاورزی

دکترای اقتصاد منابع طبیعی دانشگاه تربیت مدرس و با سابقه قائم مقامی وزیر جهاد کشاورزی است.
نمایندگان مجلس باید خیلی خوشحال باشند که احمدی نژاد ، اسکندری را دوباره به آنها معرفی نکرده است؛ وزیری که بیشترین چالش ها را با مجلس داشت و حتی تا مرز استیضاح نیز رفت.
با این حال پیش بینی این که خلیلیان رأی میآورد یا نه ، هنوز زود است و صد البته بستگی به لابی ها تیم اش دارد زیرا هنوز برای مجلسی ها چندان شناخته شده نیست.

حمید بهبهانی ؛ وزیر راه و ترابری

او دکترای راه و ساختمان از دانشگاه فلوریدای امریکا و استاد تمام دانشگاه است و گفته می شود که احمدی نژاد دکترایش را در برابر او به دفاع نشسته است.
مع الوصف مسائلی که اخیراً درباره او مطرح شده و اصولگرایی اش را زیر سوال برده ، می تواند در ذهن نمایندگان اصولگرای مجلس برای رأی مجدد به او تردیدزا باشد.

فاطمه آجرلو ؛ وزارت رفاه و تأمین اجتماعی

کنار گذاشتن مصری از رأس این وزارتخانه را باید به فال نیک گرفت ولی به نظر نمی رسد آجرلو نیز بتواند بر مشکلات این وزارتخانه که از بیمه گری گرفته تا سهامداری بزرگترین شرکت های ایران مانند ایران خودرو و سایپا و رسیدگی به امور اقشار آسیب پذیر و ...را برعهده دارد ، فائق آید به ویژه آن در کارنامه انتشار شده از سوابق او ، هیچ سابقه ای

از مدیریت اجرایی به چشم نمی خورد و آجرلو تنها ، نماینده حامی احمدی نژاد در مجلس بوده است و بس!

به علاوه درگیر بودن او در پرونده مفتوح و البته جنجالی پالیزدار ، حتماً در بین نمایندگان مجلس مطرح است.
با این حال ، از انجا که نمایندگان معمولاً به همکاران خود برای رفتن به دولت رأی داده اند ، آجرلو می تواند به همین یک سنت نانوشته امیدوار باشد و الا شانس چندانی برای راهیابی به کابینه ندارد.

علی‌اکبر محرابیان؛ وزارت صنایع

وزیر جوانی که در گمانه زنی های کابینه ، برای تصدی وزارت نفت نیز مطرح شد ولی چون پالس های مثبتی از مجلس نرسید ، احمدی نژاد این دوست قدیمی اش را بار دیگر برای وزارت صنایع مطرح کرد و اتفاقاً اولین وزیری که برای عضویت در دولت دهم نام برد ؛ محرابیان بود.
اگر محرابیان بتواند از توفانی که ماجرای اتاق امن و حکم قضایی متعاقبش برای او در مجلس پدید اورده جان سالم بدر برد ، احتمال رأی آوردنش ممکن است ولو با نصاب حداقلی.

او حتماً باید نمایندگان را متقاعد کند که فردی متقلب نیست و در ماجرای اتاق امن زلزله ، گناهکار نبوده است.

کامران دانشجو ؛ وزارت علوم، تحقیقات و فناوری

او نیز از حلقه دانشگاه علم و صنعت است ، همان جایی که خاستگاه احمدی نژاد نیز به شمار می رود. او استاندار تهران ،معاون سیاسی و قائم مقام وزیر کشور بود.
دانشجو رئیس ستاد انتخابات کشور نیز بود و انتظار می رفت که در دولت جدید عضو کابینه شود.

هر چند برخی مخالفان اصولگرای وی ، او را به عبدالله جاسبی منتسب می کنند ، اما به نظر نمی رسد این مساله مشکلی برای دانشجو به وجود آورد و مانعی برای رأی اعتمادش باشد.
با این حال ، گماردن فردی سیاسی در رأس یک وزارتخانه علمی و دانشگاهی تأمل براگیز است و می تواند بیانگر نوع نگاه دولت دهم به مقوله دانشگاه باشد.

سید‌محمد حسینی؛ وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی

ابتدا گمان می رفت حسینی به عنوان وزیر علوم معرفی شود ولی بعد از مدتی خبر آمد که رئیس جمهور او را برای وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در نظر گرفته است .

او در کارنامه اش علاوه بر معاونت اجرایی صدا و سیما و قائم مقامی وزارت علوم ، ریاست دانشگاه پیام نور با 850 هزار دانشجو را نیز دارد و در مدت ریاست خود در این مجموعه توانست در توسعه کمی و کیفی آن ، کارآمد نشان دهد و البته جنجالی هم نباشد.

حسینی که استاد دانشگاه است سابقه نمایندگی مجلس را نیز دارد و بین او و مجلس هشتمی ها روابط خوبی برقرار است چه آنکه او معاونت پارلمانی را نیز تجربه کرده است.
بنابراین می توان پیش بینی کرد که او با رأی خوبی از این طرف میدان بهارستان(مجلس) به آن سمت میدان(وزارت فرهنگ و ارشاد) برود.

حسینی ، برخلاف صفار هرندی -سردبیر پیشین کیهان- اهل "نیمه پنهان" و این قبیل مسائل نیست و از این رو می توان امیدوار بود که در دوران وزارت او بر فرهنگ و ارشاد ، شاهد گشایش و توسعه در این حوزه باشیم.

عبدالرضا شیخ الاسلام ، وزارت کار و امور اجتماعی

او رئیس دفتر رئیس جمهور در دولت نهم بوده و روابط نزدیکی با احمدی نژاد دارد و حتماً رأی حامیان دولت در مجلس را به خود اختصاص خواهد داد ولی احتمالا ً اصلاح طلبان تمایلی به وزارت او نخواهند داشت.
مع الوصف به نظر نمی رسد او نتواند از این مجلس رأی اعتماد بگیرد به ویژه آن که فعلاً حساسیت های مجلس بر روی وزراتخانه هایی غیر از کار و امور اجتماعی متمرکز است.

مصطفی محمد نجار؛ وزارت کشور

تمام سوابق اعلامی او ، نظامی است: از مسوولیت تعاون سپاه در سال 1360 تا قائم مقامی اش در گروه جنگ افزار سپاه در زمان جنگ و معاونت اش در ساصد و نهایتاً وزارت دفاع اش در دولت نهم.

او درجه سرتیپی دارد و یک ژنرال تمام عیار محسوب می شود و البته توانمندی اش را در وزارت دفاع به خوبی ثابت کرده است.

با این اوصاف ، انتصاب یک فرد نظامی در رأس یک وزارتخانه سیاسی به نام " کشور" می تواند نشانه ای باشد از نگاه امنیتی دولت دهم و لذا بعید نخواهد بود انتصاب نظامیان بیشتر در سمت های استانداری و فرمانداری و بخشداری و ... چه آن که نجار ، عمر مدیریتی خود را در میان نیروهای مسلح طی کرده و طبیعتاً بیشتر یارانش نیز نظامی هستند.

انتصاب یک فرد سیاسی به عنوان وزیر علوم و منصوب کردن یک نظامی به عنوان وزیر کشور ، نمی تواند امری اتفاقی باشد.
این که مجلس به نجار رأی بدهد یا نه ، منوط به نوع نگاه نمایندگان به حضور نظامی ها در عرصه سیاست است.

علی نیکزاد ؛ وزارت مسکن

فردی کم حاشیه که به نظر نمی رسد در گرفتن رأی اعتماد مشکل چندانی داشته باشد مگر این که گمنامی اش کار دستش بدهد.

مهدي غضنفري؛ وزارت بازرگاني

غضنفری را نمایندگان می شناسند و احتمال رأی آوردنش نیز بالاست.او معاون وزیر بازرگانی و رئیس سازمان توسعه تجارت بود.

مسعود میرکاظمی ؛ وزارت نفت

او وزیر بازرگانی دولت نهم است و دکترای صنایع دارد.
وزارت نفت ، از جمله وزارتخانه هایی است که نمایندگان در دادن رأی به گزینه معرفی شده برای آن ، سختگیری می کنند ، کمااینکه در ابتدای دولت نهم نیز مجلس هفتم با گزینه های نفتی احمدی نژاد ، برخورد مهربانانه ای نداشت.
از این رو ، میرکاظمی نباید به صدارت در ساختمان معروف خیابان طالقانی اطمینان کامل داشته باشد.

محمدعلی آبادی ؛ وزارت نیرو

این ، یکی از عجیب ترین انتخاب های ممکن برای وزرات نیروست.
وقتی بعد از انتخابات 22 خردادد ، کارگروه بررسی گزینه های وزرات شکل گرفت ، پرویز فتاح ، وزیر نیروی دولت نهم در بررسی های این کارگروه ، بالاترین نمره را به دست آورد چه آن که برغم مشکلاتی که صنعت برق کشور با آن مواجه بود، به خوبی از عهده مصائب این وزراتخانه برآمد.

او برخلاف بسیاری دیگر از اعضای تیم احمدی نژاد ، ترجیح داد به کارهای فنی و تخصصی بخش آب و برق کشور بپردازد و بازی های سیاسی را وارد این حوزه نکند.

روابط او با احمدی نژاد به حدی خوب بود که حتی در مقطعی ، سخن از معاونت اولی اش نیز به میان آمد اما گویا ، ماجرای مشایی و اعتراض فتاح به آن ، تمام دوستی ها و آن کارنامه را بر باد داد و کسی که وزارتش تا قبل از آن ماجرا قطعی بود ، بناگاه از فهرست قلم خورد.

اما علی آبادی ، کسی است که به نظر می رسد احمدی نژاد تأکید ویژه ای دارد تا حتماً پستی برایش در کابینه فراهم آورد و از این رو ، مدتی به عنوان رئیس سازمان تربیت بدنی مطرح شد ، سپس از وزارت مسکن اش سخن گفتند و بعد برای وزارت نفت نامش را بردند و نهایتاً هم با خروج شگفت انگیز فتاح از کابینه ، "صندلی خالی شده" را به علی آبادی دادند و البته کمتر کسی این سؤال را مطرح نمود که این علی آبادی چه توانمندی های خارق العاده و تخصص هایی دارد که هم می تواند ورزش کشور را اداره کند ، هم از مسکن و شهرسازی سر در می آورد ، هم بر نفت وگاز و پتروشیمی و مناسبات سیاسی و بین المللی آن واقف است و هم می تواند وزیر نیرو باشد و آب و برق کشور را سروسامان دهد؟!

چنین به نظر می رسد که برای "شخص علی آبادی" دنبال پست می گشتند نه این که مسوولیتی را با توجه به تخصص اش به او بدهند!

با توجه به حساسیت های مجلس ، به نظر می رسد علی آبادی کار سختی برای کسب رأی اعتماد دارد به ویژه آن که نمی تواند بر روی آرای فراکسیون اقلیت و بخشی از اصولگرایان منتقد ، حساب چندانی باز کند.

احمد وحیدی ؛ وزارت دفاع

قائم‌مقام وزارت دفاع است و با توجه به کارنامه خوبی که در این سمت برجای گذاشته ، قادر خواهد بود از مجلس رأی اعتماد بگیرد.

مرتضي بختياري ؛ وزارت دادگستري

او که در دولت دهم استاندار اصفهان بود ، پیش از آن رئیس سامان زندان ها بود و با سازوکارهای قضایی آشناست و از این رو چهره ای شناخته شده به شمار می رود.
از طرف دیگر با توجه به این که نمایندگان حساسیت خاصی روی وزارت دادگستری ندارند ، تا کنون همه وزرای دادگستری رأی اعتماد گرفته اند و لذا وزیر شدن بختیاری نیز تقریباً حتمی است.
وزارت دادگستری ، رابط بین دولت و قوه قضاییه است و هیچ گونه قدرت قضایی ندارد.


منبع: عصر ایران